به کارگیری الگوهای سنتی خانه ایرانی در طراحی مسکن معاصر با هدف ایجاد پایداری اجتماعی

با ورود اسلام به ایران و به تبع آن شکوفایی هنر اسلامی،روح جدیدی در کالبد معماری ایرانی دمیده شد و نهایتا هنری تحت عنوان ایرانی اسلامی در معماری و شهرسازی ایران در عملکردهای مختلف از جمله مساجد ،مدارس،کاخ ها،خانه ها،کاروانسرا و... رخ عیان کرد.این هنر گاه در فضاسازی ها و پیمون و گاه در قالب تزییناتی از جمله کاشی کاری خودنمایی می کند.اسلام با ورود به ایران،رهنمون هایی جهت سعادت انسان به همراه داشت و این یکی از دلایل استقبال و پذیرفتن ایرانیان از مذهب جدید بود.این رهنمون ها در جهت آسایش و آرامش و برقراری تحکیم روابط نظام خانواده بود که با پیروی از آن،تاثیرات سودمندی در جامعه مانند اخوت،اتحاد و همبستگی به همراه داشت.نقش معماری ایرانی-اسلامی در پیوند خانواده های ایرانی بسیار انکارناپذیر است.ایجاد فضاهایی در خانه های سنتی مثل هشتی،حیاط مرکزی با مزین شدن به حوض،گیاه و درختان ،رواق ،ایوان ،اندرونی و اتاق های سه دری و پنج دری که هرکدام با رویکردی متفاوت در جهت ایجاد محرمیت،خلوت و تحکیم روابط خانواده از جمله خصوصیات بارز این هنر قدسی است. در این پژوهش،سعی در معرفی فضاهای خانه های سنتی ایران و تاثیراتان در نظام خانوادگی شده است.برای این منظور،از روایات و دستورات دینی،نمونه های موردی و پژوهش های صورت گرفته استفاده شده است و در نهایت آثار توجه به خانه و روابط خانواده در جامعه اسلامی بیان شده است که نیکوست که معماران معاصر نیز به دور از تفکرات اقتصادی، بیشتر از پیش در طراحی فضاهای خانه ایرانی همت بورزند

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، نظام خانواده ، حیاط مرکزی ، پایداری اجتماعی