ارزیابی تاثیر محافظه کاری شرطی و غیر شرطی بر کاهش ریسک ورشکستگی

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر محافظهکاری شرطی و غیرشرطی حسابداری بر کاهش ریسک ورشکستگی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میپردازد. در این تحقیق از طبقه بندی محافظهکاری مشروط و نامشروط و از مدل پیشبینی ورشکستگی آلتمن استفاده شده است. در واقع این تحقیق، محافظهکاری شرطی و غیر شرطی حسابداری و ریسک ورشکستگیدر قلمرو زمانی بین سال های 1389 تا 1393 در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، مورد آزمون قرار میدهد. با استفاده از اطلاعات صورت های مالی 156 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردید و با بهرهگیری از روش تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره نتایج به دست آمده در این تحقیق حاکی از این است که با توجه به نتایج و غیرمعنادار بودن ضریب رگرسیونی مربوط به تغییر ریسک ورشکستگی، در این مدل اثر معناداری بر محافظهکاریشرطی نداشته است. و نشان میدهد ریسک ورشکستگی اثر معناداری بر افزایش محافظهکاری غیرشرطی نداشته است. محافظهکاری شرطی موجب کاهش ریسک ورشکستگی می شود و در واقع محافظهکاری شرطی که ناشی از رویههای گزارشگری مدیریت و واکنش نامتقارن او در قبال شناسایی زیان ها و سود های تحقق نیافته است بر ریسک سرمایه گذاری تاثیر گذار است و منجر به کاهش ریسک ورشکستگی می شود و نیز محافظه کاری غیرشرطی موجب کاهش ریسک ورشکستگی می شود.

کلیدواژه ها:

محافظه کاری شرطی ، محافظه کاری غیر شرطی ، ریسک ورشکستگی ، مدل آلتمن