ساناز علیپور - دانشجوی دکتری زبانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
شهلا شریفی - دانشیار زبانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران،
علی ایزانلو - استادیار زبانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

ظهور زبانشناسی شناختی در سالهای اخیر به عنوان رویکردی جدید که هم به زبان وهم به ذهن توجه دارد سبب گردیده استعاره به عنوان ابزاری برای فهم و بیان تصورات انتزاعی در قالب تصورات ملموس تر مورد توجه خاص قرار بگیرد. برای هر گونه بررسی پیرامون استعاره، توصیف نظام آن، نقشهایی که در جمله برعهده میگیرد، نگاشتهای زیرساختی ، تاثیر استعاره در پردازش، و غیره لازم است در ابتدا استعاره به طور موثور و نظاممند در گفتمان شناسایی شود، تا پایههای محکمی برای تحلیل و بررسی فراهم آید.این مقاله در نظر دارد شیوهای صریح در اختیار خوانندگان قرار دهد که از طریق آن بتوان با اطمینان، واژههای استعاری را در گفتمان شناسایی کرد. در این راستا ابتدا روش ام آی پای معرفی خواهد شد و سپس با ذکر مثال چگونگی به کارگیری این روش برای شناسایی واژه هایی که در آن به طور استعاری به کار رفته اند، نشان داده خواهد شد و در نهایت چارچوبی برای گزارش نتیجه ا مآی پی پیشنهاد خواهد شد. نتایج این بررسی حاکی از آن است که اگرچه بهکارگیری این روش، در شناسایی استعاره به هیچوجه کار سریع و آسانی نیست ، اما درحال حاضر تنها روش نظاممند، معتبر، علمی و عملی برای شناسایی استعاره در متون به شمار میآید.

زبانشناسی شناختی، استعاره، معنای اولیه ، معنای بافتی ، روش ام آی پی