مژگان بیرانوندی - کارشناس ارشد گروه زراعت، دانشگاه شاهد
امیر قلاوند - دانشیار گروه زراعت، دانشگاه تربیت مدرس
یوسف فیلی زاده - دانشیار گروه زراعت، دانشگاه شاهد
سید کریم موسوی - استادیار پژوهشی بخش تحقیق ات گیاهپزشکی ، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان

به منظور بررسی پاسخ ذرت دانه ای رقم BC666 به تامین عناصر غذایی آزمایشی در ایستگاه تحقیقات اکولوژیک خرم آباد در سال 1386 اجرا شد. در این آزمایش چهار تراکم (75،85، 95 و105 هزار بوته در هکتار ) و کود دامی در دو سطح 80 و 100 درصد (24 و 30 تن در هکتار) و همچنین کاربرد و عدم کاربرد ازتوباکتر کرویوکوکوم (PGPR) به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که شاخص سطح برگ تحت تاثیر تراکم بوته قرار گرفت و حداکثر شاخص سطح برگ (7/5) برای تراکم کاشت 105 هزار بوته در هکتار به فاصله 72 روز پس از کاشت محقق شد که در همین زمان شاخص سطح برگ برای تراکم کاشت 75 هزار بوته در هکتار 32 درصد کمتر از آن بود. احتمالا با کاربرد کود دامی در سطح 80 درصد نیاز گیاه بر طرف شده است در نتیجه کاهش 20 درصدی کود دامی اثر منفی بر شاخص سطح برگ نداشته است. مشابهت روند تغییرات وزن برگ و وزن ساقه تک بوته ذرت طی فصل رشد برای تراکم های کاشت مختلف گویای امکان افزایش تراکم کاشت از 75 هزار بوته در هکتار به 105 هزار بوته در هکتار، بدون کاهش قابل توجه مشخصه های تک بوته و به تبع آن افزایش تولید در واحد سطح است. کاربرد باکتری تاثیر مشخصی بر وزن برگ، شاخص سطح برگ، وزن ساقه و وزن تک بوته نداشت. شاید بتوان این موضوع را به ماده آلی مناسب خاک و کاربرد کود دامی مربوط دانست. به عبارتی با تامین عناصر غذایی مورد نیاز ذرت از طریق خاک و کود دامی اثرات مفید باکتری پنهان مانده است. ظاهرا کاربرد سطح پایین کود دامی به مقدار 24 تن در هکتار نیز برای برآورده ساختن نیازهای غذایی ذرت کافی بوده است. بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت در خاکهای غنی کاربرد PGPR کارساز نیست.

تراکم کاشت، عملکرد دانه، شاخص سطح برگ