مقایسه مدل نسبت فراوانی و توابع عضویت فازی در پهنه بندی خطر زمین لغزش (مطالعه موردی: جاده ارتباطی مریوان- سنندج)
- سال انتشار: 1391
- محل انتشار: فصلنامه جغرافیا و مخاطرات محیطی، دوره: 1، شماره: 4
- کد COI اختصاصی: JR_GEH-1-4_006
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 570
نویسندگان
استادیار ژیومورفولوژی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
دانشجوی کارشناسی ارشد ژیومورفولوژی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
زمین لغزش ها نوعی حرکت دامنه ای هستند که نه تنها سازه های مهندسی مثل جاده ها، خطوط راه آهن و سدها را تحت تاثیر قرار می دهند، بلکه تلفات جانی را هم به دنبال دارند. هدف از این تحقیق، پهنه بندی خطر زمین لغزش های محدوده جاده ارتباطی مریوان - سنندج در استان کردستان (غرب ایران)، از طریق وزن دهی به معیارهای اصلی و با استفاده از مدل نسبت فراوانی و توابع عضویت فازی در نرم افزار Arc GIS 10 است. به منظور پهنه بندی خطر زمین لغزش، معیارهای ارتفاع، شیب، جهت شیب، فاصله از گسل، واحدهای سنگ شناسی، فاصله از آبراهه ها، فاصله از جاده، نوع کاربری اراضی، پوشش گیاهی، خاک و بارش مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از مرحله فازی سازی معیارهای موثر در وقوع زمین لغزش های منطقه با استفاده از روش های مذکور، نقشه های پهنه بندی خطر زمین لغزش جهت ارزیابی این دو روش از طریق عملگرهای گامای فازی با لانداهای 0/7، 0/8 و 0/9 تهیه شد و با مقایسه نقشه های نهایی، مدل ایده آل برای پهنه بندی خطر زمین لغزش در این محدوده انتخاب شد. نتایج نشان داد که از میان دو روش مورد بحث، استفاده از مدل نسبت فراوانی به دلیل فازی سازی مناسب هر معیار با استناد به نقشه های پراکنش زمین لغزش های رخ داده و نحوه تفکیک طبقات خطر، روش مناسب تری برای پهنه بندی زمین لغزش ها در این جاده ارتباطی محسوب می شود.کلیدواژه ها
جاده ارتباطی مریوان سنندج، زمین لغزش، ارزیابی، پهنه بندی، نسبت فراوانی، مدل فازیمقالات مرتبط جدید
- حکمرانی دریایی ایران به عنوان یک سیستم پیچیده: تحلیل جغرافیای سیاسی با رویکرد هوش مصنوعی و هوش مکانی
- تبیین سناریوهای آینده تقسیمات استان تهران
- آسیبشناسی حمل و نقل و مدیریت ترافیک در شهرداری های نوظهور ایران
- معایب و مشکلات برنامهریزی و سیاست گذاری حوزه فرهنگ شهری در ایران
- سیاست گذاری بهینه در حوزه ترافیک شهری با استفاده از تکنولوژی های هوش مصنوعی
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.