فریده وکیلی - کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، مدرس دانشگاه

دعوی صدور قرار تامین خواسته بدون تودیع خسارت احتمالی باید مستند به هر یک از اسناد تجاری برات، سفته یا چک باشد بند ج ماد 108 آیین دادرسی مدنی است که یکی از مهمترین مزایای اسناد تجاری و بیانگر ضمانت اجرای این اسناد و حمایت قانونگذار از آن است. در این بند دو نکته مهم وجود دارد. اول آن که دارنده سند تجاری بدون تودیع وجه خسارت احتمالی و فقط با ارایه سند تجاری می تواند درخواست توقیف اموال مسیولین سند تجاری را نماید و دوم اینکه دادگاه مکلف به پذیرش این درخواست و صدور قرار تامین خواسته است. این مقاله به صورت توصیفی تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ایی به بررسیصدور قرار تامین خواسته بدون تودیع خسارت احتمالی در اسناد تجاری با توجه نظرات مخالفان، موافقان، آراءو رویه قضایی مورد بررسی قرار می گیرد.

اسناد تجاری، آراء قضایی، تامین خواسته، خسارت احتمالی