بهبود الگوریتم LEATCH با استفاده از الگوریتم بهینه سازی تجمیع ذرات در زمان خوشه بندی و سینک متحرک

امروزه، استفاده از شبکه های حسگر بی سیم، به دلیل کاربردها و قابلیت های گسترده اش در حوزه های مختلفخصوصا در محیط هایی که برای انسان، خطرناک یا غیر قابل دسترس است، به سرعت در حال توسعه می باشد.این شبکه ها در زمینه های بسیاری از جمله نظامی، پزشکی و محیط زیست کاربرد دارند. این شبکه ها از صدها یاهزاران گره حسگر ارزان با توان و انرژی کم بر ای انجام کارهای بزرگ استفاده می کنند. این شبکه هامحدودیت هایی دارند که می تواند منجر به غیر قابل استفاده و یا مقرون به صرفه نبودن استفاده از آنها شود. ازجمله این محدودیت ها، مصرف انرژی و مسایل مربوط به طول عمر شبکه است. یکی از راهکارهایی که می تواندبه تعدیل بار بین گره های حسگر، افزایش مقیاس پذیری، بهبود مصرف انرژی و در نتیجه، افزایش طول عمر شبکهکمک کند، خوشه بندی گره های حسگر و قرار دادن یک سرخوشه مناسب در هر خوشه است. انتخاب درستسرخوشه، به طور چشمگیری مصرف انرژی در شبکه را کاهش می دهد و طول عمر شبکه را افزایش می دهد. دراین مقاله، یک روش مناسب برای خوشهبندی گرههای حسگر بر مبنای الگوریتم LEATCH ارایه می شود. در روش پیشنهادی، در زمان انتخاب سرخوشه از الگوریتم بهینه سازی تجمیع ذرات و هچنین سینک متحرک درمحیط ناهمگن استفاده می شود. نتایج ارزیابی نشان می دهد که این روش در مقایسه با الگوریتم های LEACH و LEATCH مصرف انرژی شبکه حسگر بیسیم را کاهش و طول عمر شبکه حسگر بیسیم را افزایش خواهد داد.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بیسیم ، خوشه بندی ، الگوریتم LEACH ، الگوریتم LEATCH ، الگوریتم بهینه سازی تجمیع ذرات