برقراری کىترل دسترسی عامل ها در سیستم های چند عامله سیار با استفاده از عامل های همکار یادگیر تکثیر شونده

عامل های سیار موجودیت های نرم افزاری هستند که به کاربر در جهت انجام کارها کمک می کنند. به عبارت دیگر می توان آنها را دستیارهای دیجیتال نامید. کارهایی که عامل های سیار انجام می دهند طیف وسیعی از عملیات ها از تجارت الکترونیک تا یادگیری الکترونیک را در بر می گیرد. به عنوان مثال در ارتباط با مدیریت شبکه، رهیافت مرسوم برای مدیریت شبکه مبتنی بر SNMP است. در حال که می توان از رهیافت عامل سیار برای اینکار استفاده کرد. مهمترین مسیله در ارتباط با استفاده ازعامل امنیت است. هم میزبانی که عامل را اجرا می کند و هم خود عامل نیازمند مکانیزم های امنیتی برای محافظت در برابر تهدیداتی هستند که بوسیله عامل ها و میزبان های خطرناک مطرح می شوند. امنیت دارای جنبه های مختلفی می باشد و به عبارت دیگر یک موضوع چند وجهی است. یکی از وجوه امنیت کنترل دسترسی است. مکانیزم های کنترل دسترسی برای جلوگیری دسترسی میزبان ها و یا عامل های غیرمجاز به سرویسها و منابعی که اجازه و امتیاز دسترسی به آنها با سیاست امنیتی خاص اعطا نشده است مورد استفاده قرار می گیرد. عامل های سیار دارای ویژگی هایی هستند که می تواناز این ویژگی ها در جهت برآوردن این نیازهای امنیتی و از جمله کنترل دسترسی استفاده کرد. در این مقاله با استفاده از ویژگی های عامل ها نظیر همکاری یادگیری و استقلال و تکثیر یک مدل موثر جهت کنترل دسترسی در سیستم های چند عامله ارایه شده و مورد شبیه سازی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

احراز هویت ، عامل سیار ، کنترل دسترسی ، محیط چند عامله