امنیت در روش های طراحی معماری بنا های بلند

ساختار طراحی معماری بر اساس عملکرد و یا زیبایی شناسی تنها به امنیت رفاهی می پردازد و به امنیت وجودی توجه کمتری می شود. در صورتی که بسیاری از سکونت گاه های بشر به خاطر نبودن امنیت وجودی از حیز انتفاع خارج شده است. طراحی مجتمع های ساختمانی بلند مرتبه در ایران بدون توجه به مساله جلوگیری از جرم و پیشگیری از جرم یک طرح مناسب و خوب را در عمل با متواری کردن ساکنین اصلی به محلی برای رشد و نمو جرم بدل می شود. بررسی روش های موجود امنیت در طراحی معماری با توجه به نمونه هایی از آن در ایران و کشور های اروپایی و ایالات متحده و ارایه ی این روش ها به صورت کلی و نیز نتیجه گیری و بیان مشکلات و ارایه اصلاحات در این روش ها از اهداف مقاله زیر است.روش تحقیق در این مقاله تحلیلی است و این مقاله نشان می دهد که تفاوت توجه به امنیت و پیشگیری از جرم در همان آغاز طراحی ساختمان چه تفاوتی با بی توجهی در این باره را برای ساکنین به همراه دارد. سرمایه های مادی و معنوی ای که در یک طرح معماری به کار می رود نباید از بین رفته و یا خود به شمایلی از ناتوانی از پیش بینی در میان معماران بدل گردد. بذل توجه لازم برای چنین مواردی در چهارچوب شعار این نوع از رویکرد در طراحی معماری مشخص می شود که هر اونس از پیشگیری بهتر از یک پوند از درمان است .

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، امنیت ، پیشگیری