کاربرد روش برانبارش سطح پراش مشترک مبتنی بر مدل در اکتشافات ذخایر

در روش برانبارش سطح بازتاب مشترک CRS ؛(CommonReflectionSurface) رخدادهای لرزه ای در یک تحلیل سرعت جامع و کلی، بهینه سازی و برانبارش می شوند. و تعداد گسسته ای از وقایع سهیم در یک نمونه برانبارش مورد بررسی قرار می گیرند. این روش در نواحی با ساختار پیچیده و با شیب های متداخل، دارای ضعف هایی می باشد، به نحوی که موقعیت های تداخل شیب ها به طور کامل تصویرسازی نمی شوند و دارای ضعف هایی می باشد، به نحوی که موقعیت های تداخل شیب ها به طور کامل تصویرسازی نمی شوند و باعث ایجاد وقایع مصنوعی در کوچ پس از برانبارش می گردد. حل مسیله تداخل شیب ها با به کارگیری محدوده پیوسته ای از شیب ها با ساده سازی عملگر برانبارش در فرایندی به نام برانبارش سطح پراش مشترک CDS ؛ ( Common DiffractionSurface) امکان پذیر است. در قیاس با برانبارش سطح بازتاب مشترک ، برانبارش سطح پراش مشترک در میان روش های مبتنی بر داده براساس آنالیز همدوسی بر روی داده های قبل از برانبارش به طور موفقیت آمیزی به کار می رود. از نقطه نظر کاهش زمان و هزینه محاسبات روش برانبارش سطح پراش مشترک مبتنی بر مدل در طراحی مقاطع برانبارش بهینه در تصویرسازی ناپیوستگی ها به وسیله کوچ پس از برانبارش به کار می رود. این روش تنها نیازمند یک مدل سرعت نرم و با دقت پایین می باشد که به این ترتیب حساسیت کوچ به مدل سرعت دقیق کاهش می یابد؛ بنابراین با استفاده از برانبارش سطح پراش مشترک مبتنی بر مدل می توان به مقطع کوچ عمقی پس از برانبارشی دست یافت که معادل مقطع کوچ عمقی قبل از برانبارش در روش متداول است. این موضوع نشان دهنده کاهش حساسیت کوچ عمقی به مدل سرعت در برانبارش به روش سطح پراش مشترک مبتنی بر مدل می باشد. روش برانبارش سطح پراش مشترک، نشان داد که در تصویر سازی رخدادهای پیچیده، با دقت بهتری عمل می کند.

کلیدواژه ها:

سطح پراش مشترک ، تداخل شیب ها ، کوچ