لیلا مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک شیراز
عطاء اله ربیعی - دانشیار، دانشکده مهندسی مکانیک شیراز

آستانه شار حرارتی بحرانی به عنوان یکی از معضلات قابل توجه در نیروگاه های تولید قدرت شناخته شده است. یکی از راه های ارتقای سطح شار گرمای بحرانی در شرایط حادثه، افزودن نانوذرات، به واسطه خواص مطلوب حرارتی به سیال پایه می باشد. در این مقاله به بررسی عددی پدیده خشک شدگی و تاثیر وجود پره اختلاط با زاویه 25 درجه در حضور و عدم حضور نانوذرات، با استفاده از معادلات متوسظ گیری شده ناویراستوکس درکنار مدل اصلاح شده RPI براساس دیدگاه اویلرین-اویلرین پرداخته شده است. علاوه بر اعتبارسنجی مدل استفاده شده برای شبیه سازی پدیده خشک شدگی، مشاهده شد که افزایش ناگهانی دمای دیواره با افزایش غلظت نانوذرات نسبت به سیال پایه، در حضور پره های اختلاط متصل به شبکه نگهدارنده، به تعویق می افتد. دیده شد که برای مورد تحت بررسی در غلظت 9 درصد، پدیده ی خشک شدگی در طول کانال رخ نمی دهد.

شار حرارتی بحرانی، ناویراستوکس، پدیده خشک شدگی، RPI