مدیریت بانکداری الکترونیک مبتنی بر فناوری های مجازی در بانک شهر

بانکداری اینترنتی در سالهای اخیر محبوبیت زیادی یافته است، زیرا روشهای سریعتر با هزینه کمتر و دسترس پذیری بیشتر جهت اجرای فعالیت در وب را برای افراد فراهم آورده است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی روشهای متداول بانکداری از طریق شبکههای اجتماعی است. جامعه آماری پژوهش، مدیران و کارکنان شعب بانک شهر در شهر تهران بودند که به کمک روش نمونهگیری طبقهای از بین این افراد نمونهای مشتمل بر 217 نفر انتخاب شدند. بهمنظور انجام این پژوهش پرسشنامه استانداردیبین اعضای نمونه توزیع، و پایایی متغیرها به کمک آلفایکرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. دادههای بهدست آمده به کمک آزمون- های کلموگروف- اسمیرنوف بهمنظور سنجش نرمال بودن دادهها، ضریب همبستگی پیرسون بهمنظور بررسی رابطه بین متغیرها، آزمون فیشر بهمنظور مناسب بودن برازش مدل و رگرسیون گامبهگام بهمنظور تاثیرسنجی روابط بین متغیرها تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد از میان مولفههای مربوط به متغیر مدیریت ارتباط با مشتری، دو مولفه امنیت و کیفیت برقراری ارتباط به اینترنتتاثیر معنیداری بر بانکداری مجازی نداشتهاند؛ ولی در میان مولفههای کیفیت، هر سه مولفه مطلوبیت دریافت شده، کیفیت ادراک شده و سهولت در انجام کارها تاثیر معنیداری بر متغیر وابسته داشتهاند. همچنین دو مولفه کیفیت اطلاعات و سیستم گزارش بانکی از میان مولفه مدیریت ارتباط با مشتریان، تاثیر معنیداری بر بانکداری مجازی داشتهاند. بر اساس یافتههای بهدست آمده، پیشنهاد شد به کمک بانکداری مجازی، اطلاعات مربوط به سلیقهها و نیازهای مشتریان جمعآوری گردد تا در جهت اقدامهای هرچه بهتر از سوی بانک در فضای رقابتی بهتر و باکیفیتتر عمل گردد.

کلیدواژه ها:

بانکداری مجازی ، روشهای متداول بانکداری ، شبکه های اجتماعی ، بانک شهر ، ایران