مسیولیت بین المللی دولتها در خصوص پیشگیری از الودگی های نفتی فرامرزی: مطالعه موردی دریای مازندران (خزر)

آلودگی های نفتی بویژه در پهنه های آبی یکی از شایع ترین انواع آلودگی در طول سالیان اخیر بوده است علی رغم تلاش های گسترده ای که در سطوح ملی و بین المللی برای پیشگیری از نوع الودگی ها به عمل آمده است، هنوز میزان قابل توجهی نفت و مشتقات آن به محدوده منابع ابی وارد می شوند و موجب خسارات انسانی، محیط زیستی و اقتصادی گسترده ای می گردند. آلودگی نفتی در دریاها و منابع آبی مشترک فی مابین چند کشور از دیرباز در نظام حقوق بین الملل مورد توجه قرار گرفته واسناد بین المللی متعددی جهت پیشگیری کنترل و جبران خسارات آلودگی مذکور تنظیم واجرا گردیده اند با این وجود آلودگی های نفتی در دریاها و دریاچه های بین المللی هنوز یکی از مشکلات پیش روی جامعه بشری می باشد. دریای مازندران و یا دریای خزر بزرگترین پهنه آبی محصور میان کشورها و به عبارت دیگر بزرگترین دریاچه جهان می باشد که با شرایط خاصی که دارد یکی از منحصر به فردترین اکوسیستمهای طبیعی در جهان می باشد . در طول سالیان اخیر به علت وجود منابع عمده نفت و گاز در بستر دریای مازندران و اهمیت اقتصادی بهره برداری از منابع فوق برای کشورهای ساحلی برخی کشورها اقدام به اکتشاف توسعه و تولید نفت از منابع موجود در بستر دریای مازندران نموده اند. با این وجود بهره برداری های مذکور موجب الوده نمودن محیط زیست دریای مازندران ونهایتا انتقال اب آلوده به محدوده دریایی دیگر کشورهای ساحلی گردیده است. در نتیجه سوال قابل توجهی که در ذهنی ایجاد گردیده است عبارت است از مسیولیت دولتی که بهره برداری در محدوده تحت کنترل دریایی آن کشور در حال انجام می باشد در خصوص پیشگیری از بوجودآمدن و انتقال آن به دیگر کشورها می باشد در این نوشتار بر آنیم تا با مطالعه ماهیت آلودگی های نفتی و رژیم حقوق حاکم بر دریای مازندران مسیولیت دولتها در خصوص پیگشیری از آلودگی های نفتی و انتقال آن به دیگر کشورها را مورد بررسی قرار دهیم.