رویا عارفیان - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه علوم و تحقیقات شاهرود
سعید سرابیان - استادیار گروه روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه پیام نور مرکز مشهد
فایقه غنمی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه سمنان
هادی منسوبی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی تربت جام

زمینه و هدف: اختلال مصرف مواد یکی از مهم ترین مشکلات عصر حاضر است که گسترش جهانی پیدا کرده است و هر روز بر شمار قربانیان مصرف مواد افزوده می شود. همه افرادی که به یک ماده وابسته می شودند اثرات آن را به صورت یکسان تجربه نمی کنند. چرا که تفاوت های فردی در الگوی منحصر به فرد مصرف مواد تا اندازه ای مبتنی بر رگه های شخصیت است بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه اعتیاد با رگه های شخصیتی به وسیله آزمون TCI در مرکز TC شهرستان مشهد می باشد. مواد و روش ها:این پژوهش به روش همبستگی صورت گرفت. جامعه آماری کلیه مراجعه کنندگان به مرکز TC مشهد در سال 91 بودند که براساس جدول مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 55 نفر انتخاب شدند و به دو گروه بهبود یافتگان ( 20 نفر ) و در حال بهبود ( 35 نفر) تقسیم شدند.ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سرشت ومنش کلونینجر بود . یافته ها: یافته های پزوهش نشان میدهد که رابطه معناداری بین رگه های شخصیتی آسیب گریزی، خود راهبری و همکاری بین دو گروه بهبود یافته و در حال بهبود وجود دارد ( 0/05> P ). اما بین رگه های شخصیتی پادتش و خود فرآوری رابطه معنی داری وجود ندارد (P> 0/05) . نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان میدهد که رگه های شخصیتی آسیب گریزی خود راهبری و همکاری میتواند در درمان اعتیاد موثر باشد اما دو رگه شخصیتی پاداش و خود فرآوری در درمان اعتیاد تاثیری ندارند.

اعتیاد ، رگه های شخصیتی ، سرشت و منش ، بهبود یافتگان ، بهبود نایافتگان