اثربخشی گروه درمانی بر کاهش نشانه های افسردگی و اضطراب بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

هدف: پژوهش حاضر با مقایسه کمال گرایی و فراشناختی بین دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار انجام گرفته است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان دانشکده علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت ورودی 88 رشته های تربیت بدنی که تعداد آنها 73 نفر و رشته روانشناسی که تعداد آنها 150 نفر بوده می باشد که 100 نفر از دانشجویان که 50 نفر از آنان ورزشکار و 50 نفر از غیر ورزشکار به صورت تصادفی انتخاب شدند و با استفادده از پرسشنامه کمال گرایی تری شورت و فراشناخت کارت رایت ها و ولز سنجیده شدند. یافته های تحقیق نشان داد که بین کمال گرایی ورزشکاران و غیر ورزشکاران تفاوت معنی دار آماری وجود ندارد. بین کمال گرایی منفی ورزشکاران و غیر ورزشکاران تفاوت معنی دار آماری وجود ندارد و بین کمال گرایی مثبت و غیر ورزشکاران تفاوت معنی دار آماری وجود دارد. بین فراشناخت ورزشکاران و غیر ورزشکاران تفاوت معنی دار آماری وجود دارد. روش: 30 بیمار زن و مرد ارجاع شده از سوی متخصص مغز و اعضاب، بین سنین 20 تا 40 سال انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند. ابزارهای گردآوری داده ها پرسشنامه های افسردگی و اضطراب بک و بیماران مولتیپل اسکلروزیس بودند که پیش از آغاز گروه درمانی و در پایان دوره درمان توسط بیماران دو گروه تکمیل شدند. نتایج: گروه درمانی، به طور معنی داری به کاهش نشانه های افسردگی و اضطراب بیماران گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه منجر شد (P<0/001). اما چنین تغییراتی در بیماران گروه گواه دیده نشد. بحث: همان گونه که پژوهش های پیشین نشان داده اند، جلسات گروه درمانی تاثیر مثبتی بر روی کاهش افسردگی و اضطراب دارد و نتایج این پژوهش ضرورت بکارگیری درمان های روان شناختی را در جنب درمان های متداول دارویی برای بیماران را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مولتیپل اسکلروزیس ، گروه درمانی ، افسردگی ، اضطراب