اسماعیل کیانی - کارشناس ارشد حقوق بین الملل، رییس امور حقوقی پالایشگاه نهم و دبیر کمیته فنی و بازرگانی ستاد، مجتمع گاز پارس جنوبی، بوشهر،ایران

هر قرارداد شامل تعهداتی است که طرفین ملزم به رعایت و انجام آن می باشند. معمولا مسیولیت قراردادی متوجه متعهد می باشد و در مواقع نقض تعهد، این متعهد است که عملا خسارات را جبران می کند. متعهد له نیز در مواقعی در ورود میزان خسارت تاثیرگذار می باشد که در این حالت ، در صورت تقصیر مشترک ،طرفین به نسبت تقصیر به جبران خسارت موظف می شوند. در حالتی دیگر متعهد له یا زیان دیده در کاستن خسارت نقش به سزایی دارد که با انجام اقدامات متعارف باعث تقلیل میزان خسارت وارده می گردد.در چنین حالتی متعهد از جبران میزان خسارت تقلیل یافته معاف می گردد و فقط ملزم به پرداخت هزینه های انجام شده توسط زیان دیده جهت کاهش مقدار زیان می باشد. در این تحقیق با بررسی عوامل متعدد کاهش خسارت توسط زیان دیده به حقوق بین الملل و حقوق ایران در این مورد اشاره می گردد و به این نتجه می رسیم که با وجود پذیرش این قاعده در عرف تجاری بین المللی ، حقوق ایران در این زمینه از داشتن قواید و مقررات مدونی برای الزام زیان دیده به اقداماتی جهت کاهش زیان قراردادی محروم می باشد.

قرارداد، زیان دیده، خسارت، کاهش زیان، کنوانسیون 1980