محمدناصر ناظم - عضو هیات علمی گروه علوم تشریح دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان
رضا خیراندیش - عضو هیات علمی گروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان
همایون بابایی - عضو هیات علمی گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان
حامد دهقانی تفتی - عضو هیات علمی گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان

تعداد 100 راس موش سوری بالغ به وزن تقریبی 30 تا 35 گرم به 5 گروه 20 تایی به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد، آب مقطر استریل هم حجم با گروه های درمانی دریافت کرد و به گروه های تیمار به ترتیب 50، 100، 200 و 300 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، متیونین که در 100 میکرولیتر آب مقطر استریل حل شده بود تزریق گردید. از هر 5 گروه آزمایش در روزهای 30 و 60 پس از شروع تزریقات تعداد 10 سر موش بطور تصادفی انتخاب و به روش انسانی کشته شدند. پس از کالبد گشایی، بیضه چپ موش های کشتار شده خارج و در فرمالین 10% قرار گرفته تا برای مطالعات هیستومورفومتریک آماده سازی گردد. در این مطالعه درصد اسپرماتوژنز، شاخص میوزی، قطر لوله سمینیفروس، ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز و رتبه سازی جانسون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که مصرف مقادیر بالای متیونین و نیز مدت زمان طولانی آن می تواند اثرات نامطلوبی بر روی بافت بیضه گذاشته و برخی شاخصه های مذکور را به طور معناداری کاهش دهد.

بیضه، هیستومورفومتری، متیونین، موش سوری