ساری نورمحمدی - کارشناس ارشد مطالعات زنان دانشگاه تهران

امر خیر پیش از آنکه به عنوان امری اجتماعی شناخته شود با عناوینی مانند برای رضای خدا ، برای اجر اخروی ، برابری ، عدالت ، عشق ، نوع دوستی ، و . . . به عنوان امری دینی در جامعه و نزد عامه مردم شناخته می شود. به همین منوال نهادهایی که متولی امر خیر هستند مانند سازمان های مردم نهاد (NGO) ها و خیریه ها از دیدگاه مردم دارای جایگاهی والا هستند که با فعالیت داوطلبانه و بدون چشم داشت به بهبود زندگی افراد جامعه کمک می کنند. این مقولات که با انکار دنیای منافع اعم از منافع اقتصادی و نمادین همراه هستند همچون پرده ای استراتژی هایی را که نهادهای امر خیر برای کسب منافع به کار می گیرند را پنهان می کند. نهادهایی که در منازعه ای دایم در میدان تولید امر خیر قرار دارند، می کوشند با به کارگیری استراتژی ها به شکلی از رسمیت دست یابند تا هم جایگاه والاتری در نسبت با دیگر نهادهای امر خیر کسب کند و از خلال آن کسب منفعت کند. برندسازی یکی از استراتژی هایی است که توسط نهادهای امر خیر برای کسب منفعت به کار گرفته می شود. در این مطلب سعی بر این است تا همان قدر که امرخیر نهادها برای محرومان و فقرا نادیده گرفته نشود؛ از اغراق در مورد یکسره بی منفعت بودن شان نیز کاسته شود و هم روند برندسازی خیریه ها نشان داده شود. رویکرد روشی کیفی و از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. در مرحله جمع آوری داده ها اسناد و مدارک موجود در سایت و کانال تلگرام دو نهاد امر خیر جمعیت امداد دانشجویی مردمی امام علی (ع) و موسسه خیریه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان (محک) مورد بررسی قرار گرفته و در مرحله نمونه گیری با توجه به شاخص ها، نمونه گیری هدفمند است و در مرحله ی تفسیر و تحلیل داده ها از تحلیل محتوا استفاده شده است. در پایان با توجه به داده های میدان تحقیق و بررسی استراتژی های برندسازی، شاخصه های چون خدماتی تخصصی شده، پکیج خدمات،تعداد اعضای داوطلب، تعداد اعضا کانال تلگرام، پکیج همکاری، میزان، حضور در میدان هنر، میزان حضور در سمینارها و نشست ها، قدیمی بودن، گسترش نهادی، علایم و نشانه ها نشان داده شد که این نهادهای امر خیر به برند های امر خیر تبدیل شده اند و به طور کلی می توان از برندسازی نهادهای امر خیر سخن به میان آورد.

برندسازی؛ برندسازی نهادهای امر خیر؛ منفعت، استراتژی های برندسازی؛ خیریه محک و امام علی (ع)