تبیین نقش شبکه سازی بر قابلیت نوآوری در سازمان های مردم نهاد

هدف از این مقاله، شناسایی جایگاه و مزایای شبکه سازی در افزایش قابلیت نوآوری است تا از این رهیافت علاوه بر ارتقا مطالعات مربوط به حوزه های شبکه و نوآوری، جایگاه و تاثیر متغیرهای مختلف شبکه ها و تاثیر آنها بر قابلیت نوآوری مشخص شود. از این رو، در تحقیق حاضر به شناسایی تاثیر ابعاد شبکه ها بر قابلیت نوآوری در سازمان های موجود در سازمان های مردم نهاد پرداخته شده است. در این راستا مطالعات و پزوهش های انجام شده در این حوزه بررسی و مفاهیم اساسی، تعریف و مورد تبیین قرار گرفت. در همین راستا نظریه های گوناگون پیرامون شبکه سازی و نوآوری، حوزه های کاربردی و مورد استفاده شبکه سازی و نوآوری، مزایای استفاده از شبکه و شبکه سازی در افزایش نوآوری نیز مورد بررسی و تبیین قرار گرفت. در پایان، متناسب با مطالعات انجام شده و مدل استخراجی، راهکارهای عملی پیشنهاد شد. در ارایه چارچوب مفهومی برای تحلیل رابطه شبکه های سازی و قابلیت نوآوری به متغیرها و ابعاد گوناگون شبکه ها و حوزه های نوآوری پرداخته شد و سرانجام دو مولفه ی اندازه شبکه و ساختار مربوط به شبکه ها و قابلیت نوآوری در حوزه نوآوری مورد تاکید قرار گرفت. با نگاه به عوامل تاثیرگذار بر ارتباط میان شبکه تخصصی و نوآوری متوجه می شویم که عوامل گوناگونی بر این ارتباط اثرگذار هستند که در این چارچوب مفهومی و با توجه به رویکرد سازمان های مردم نهاد عامل اعتماد به عنوان متغیر تعدیل گر قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

شبکه ، شبکه سازی ، اعتماد ، قابلیت نوآوری ، سازمان مردم نهاد