بررسی و آسیب شناسی فعالیت موسسات خیریه و تعیین عوامل موثر بر بهبود عملکرد آنان (با تاکید بر موسسات خیریه استان خراسان رضوی)

مدیریت توسعه در رویکرد جدید خود در کشورهای در حال توسعه نیازمند همکاری و همیاری میان بخش های خصوصی، دولتی و سازمان های غیردولتی است. در توفیق برنامه های توسعه نقش مشارکت مردمی بسیار موثر و تعیین کننده است. در واقع هر کشوری می باید راهکارهای توسعه خود را خود طراحی کند و بنا به مقتضیات و شرایط خاص و با بهره گیری از توانمندسازی انسانی که معطوف به مشارکت نیروهای بومی و متخصص کشورهاست، مدیریت توسعه را به حرکتی مردمی تبدیل کند. سازمانهای غیردولتی نیز در این شرایط جایگاه عمده ای در توسعه پیدا کرده اند، زیرا سازمانهای مذکور می توانند با ایفای نقشها و کارکردهای مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، بخش دولتی را در امور توسعه یاری دهند و بطور موثری در فرآیند توسعه عمل کنند. سازمان های غیردولتی با ساختارهای انعطاف پذیر و گستردگی و پراکندگی در نقاط دوردست کشور قادر به انجام بسیاری از فعالیت ها هستند، که دولت ها و بخش خصوصی توانایی انجام دادن آنها را ندارند.امروزه خیریه ها با فعالیت های غیر دولتی و غیر انتفاعی و داوطلبانه در جهت رفاه و خدمات عمومی به انجام فعالیت می پردازند و هدفشان کاهش دردها و افزایش منافع فقرا و محیط زیست و تامین خدمات اجتماعی می باشد . خیریه ها در ایران به دلیل نوپایی خود دچار مسایل و مشکلاتی هستند ، اگر چه در نگاه اول ، همواره بحث هایی چون کمبود اعتبار و مسایل و مشکلات مالی به عنوان نقطه سنگینی موانع موجود در راه فعالیت این سازمان ها خودنمایی کرده است اما به نظر می رسد مهمترین مسایل پیش روی آنها مربوط به مشکلات درون خود سازمانها می باشد. مشکلاتی که با توجه به ساختار سازمان ها طبیعی می نماید ولی می توان با به کارگیری راهبرد های مناسب و اثر گذار برای غلبه بر آنان، موجبات کارآیی هر چه بیشتر سازمانهای مردم نهاد را فراهم نمود و آسیب ها را شناسایی و آنها را مرتفع کرد تا زمینه های رشد و شکوفایی این سازمانهای مردم نهاد را نظاره گر باشیم.