ارزیابی پتانسیلهای فرسایشی حوضه آبریز صوفی چای مراغه با استفاده از مدل SLEMSA

مفهوم فرسایش از دیدگاه ژیومورفولوژی از یک سو متوجه فرآیندهایی است که به چهره پردازی سطح زمین مشغول هستند و از سوی دیگر به عواملی که در برابر حفاظت خاک قرار میگیرند اشاره دارد. در این پژوهش سعی شده است، نوع فرسایش غالب، نواحی پر خطر نسبت به فرسایش، نرخ فرسایش و مهمترین شاخصهای تاثیر گذار در بخشی از حوضه آبخیز صوفی چای که در دامنههای جنوبی سهند و شمال شهرستان مراغه و بین عرضهای جغرافیایی 37درجه و 25 دقیقه تا 37 درجه و 44 دقیقه و عرضهای جغرافیایی 46 درجه و 17 دقیقه تا 46 درجه و 26 دقیقه، واقع شده است، بررسی گردد. برای نیل به این اهداف از اطلاعات کتابخانهای، عکسهای هوایی و ماهواره ای منطقه، آمار و اطالعات اقلیمی، نقشههای توپوگرافی و زمین شناسی و تکنیکهای GIS و RS استفاده شده و نقشههای پایه عوامل مورد نیاز برای مدلSLEMSA ، از جمله نقشه هم دما، هم بارش، پوشش گیاهی، زمین شناسی و در نهایت، نقشه نرخ فرسایش تهیه شده است. در حوضه صوفی چای میزان خطر فرسایش به پنج طبقه تقسیم گردیده است، بیشتر مناطق واقع در دشت مراغه و ارتفاعات کم شیب دارای فرسایش کمتر از 5/1 تن در هکتار میباشند اما با افزایش ارتفاع، شیب و بارندگی میزان فرسایش در حوضه افزایش مییابد و در بخشهای بسیار محدودی از حوضه میزان فرسایش از 5/12 تن در هکتار بالاتراست. شیب بسیار زیاد دامنهها در شمال حوضه مهمترین عامل فرسایشی در حوضه صوفی چای میباشد.

کلیدواژه ها:

فرسایش ، صوفی چای ، شهرستان مراغه ، GIS ، SLEMSA