حسین شریفی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه هنر اصفهان.
زینب طالبی ریزی - مربی، دانشکده هنر، معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد.

شهرهای جدید به عنوان یک تجربه در نظام شهرنشینی ایران، با هدف جذب سرریز جمعیتی شهرهای بزرگ مکان یابی و احداث شدند. گسترش بی رویه و تراکم و تمرکز بیش از حد جمعیت در شهرهای بزرگ سبب گردیدهاست که این شهرها قادر به تداوم حیات سالم شهری نبوده، در واقع توان ارایه خدمات الزم برایساکنان خود را نداشته باشند. با توجه به این مسایل در شهرهای بزرگ و برای رشد متعادل اقتصادی واجتماعی، ایجاد شهرهای جدید پیرامون شهرهای بزرگ در جهت کاهش جمعیت آن ها در فاصله مناسب از شهرهای بزرگ پیشنهاد گردیده است اما در عمل شهرهای جدید توانایی جذب این سرریز جمعیت را نداشته اند.شهر جدید بهارستان یکی از این شهرها است که علی رغم هزینه های گزاف جهت احداث، تنها توانسته یک چهارم از جمعیت پیش بینی شده را جذب کند و پویایی و سرزندگی الزم را به عنوان یک شهر جدید کسب نکرده است. هدف اصلی از این پژوهش بررسی و تبیین علل عدم تحقق پذیری پیش بینی های جمعیتی در شهر جدید بهارستان است. که در این راستا به بررسی یک نمونه شهر جدید موفق و عوامل موثر بر تحقق پذیری آن جهت مقایسه با شهر جدید بهارستان پرداخته شده و پس از آن طرح پیشنهادی بهارستان با وضع موجود آن در حال حاضر مقایسه و نقایص آن استخراج شده است. در نهایت جهت تحقق پذیری پیش بینی های جمعیتی در شهر جدید بهارستان و ارتقاء توانایی آن در جذب سرریز جمعیت پیشنهاداتی ارایه شده است.

شهر جدید، تحقق پذیری، پیش بینی های جمعیتی، بهارستان