حسین مایلی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
سونا شاهی پور - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
فرزانه سلامی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

مشارکت به عنوان حق انسانی و اجتماعی، به رغم کمیت و کیفیت متفاوتی که در جوامع و دورانهای مختلف تاریخی داشته است. سهم مهمی در فرایندهای عملی حیات اجتماعی دارد به گونهای که اجتماع و جامعه انسانی هرگز خالی از مشارکت نبوده است. مشارکت نوعی تعامل اجتماعی است که به واسطه آن موجود انسانی با بودن در جمع کسب هویت را تجربه میکند. در شرایطی که اعضای جامعه در زندگیروزمره خود مواجه با مسایل و مشکلات بسیار و منابع محدود هستند. مشارکت بیشترین سهم و نقش را در مواجهه با مسایل و مشکلات و کاهش آنها دارد؛ زیرا راهبرد مورد نظر در مشارکت مردمی به خصوص در قالب شکلگیری گروههای اجتماعی در مقیاس محلی، آزادسازی انرژی آنها و استفاده از توانمندیهای محلی برای دسترسی به منابع و توان بیشتر برای حل مشکلات فعلی و پیش رو است.نوشتههای نظری و عملی بر امر مشارکت و نقش آن در توسعه و تحقق حکمروایی اجتماع دارند؛ چرا که حکمروایی خوب به عنوان ضرورتی بنیادی برای نیل به پیشرفت و توسعه در مقیاسهای محلی شهری و ملی را از طریق افزایش پاسخگویی، پایداری ، پیش بینی پذیری، تصمیمات دولت، همکاری و وجود سازمانهای غیر دولتی تلقی شده است. در این پژوهش پس از طرح مبانی نظری، سابقه و پیوندبین مشارکت و حکمروایی به دلایلی در شهرری(منطقه 20 تهران) اشاره شده است. بدیهی است دستیابی به حاکمیت شایسته و پایدار در منطقه مورد مطالعه (شهرری) مستلزم و استفاده از منابع در ارایه خدمات (بعد فنی) و نحوه مشارکت شهروندان است. تا در نهایت بتوانیماز حکمروایی الکترونیک به عنوان شکل جدیدی از جلسات شهری با نقش مکمل در روند مشکلات شهری و دستیابی به شهر سازی دست پیدا کنیم که نشان میدهند نیل به مشارکت واقعی و حکمروایی خوب با وجود اقدامات صورت گرفته با کاستیهایی مواجه است و در نهایت به سازوکارهایی که میتوانند مورد توجه حکمروایی باشد، اشاره شده است .

حکمروایی، مشارکت، سامانه 137 ، سامانه 1888 ، شورایاریها، شهرری