تاثیر آموزش معنا درمانی بر شادکامی مادران دارای فرزند معلول جسمی – حرکتی

هدف از این پژوهشبررسی تاثیر آموزش معنادرمانی بر شادکامی مادران دارای فرزند معلول جسمی - حرکتی مراجعه کننده به بهزیستی شهر دزفول بود. نمونه متشکل از 50 نفر از مادران دارای فرزند معلول جسمی – حرکتی بود که به اداره بهزیستی شهردزفول مراجعه کرده بودند و به صورت دردسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. ابراز مورداندازه گیری پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود .طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود که پساز انتخاب تصادفی گروه های آزمایشو کنترل ، مداخله ی آزمایشبر روی گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای و یک بار در هفته به مدت 2 ساعت اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانسچند متغیریاستفاده شد. نتایج نشان داد که معنا درمانی باعث افزایش شادکامی، گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، شادکامی ، معلول جسمی – حرکتی