بررسی خوشبینی و شادکامی با سلامت روان در دانشجویان دختر و پسر مجرد دانشگاه آزاداسلامی واحد اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان رابطه بین خوش بینی و شادکامی با سلامت روان در دانشجویان دختر و پسر مجرد دانشگاه آزاد اسلامی شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهی دانشجویان پسر و دختر مجرد بود که از این جامعه 367 نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه جهت گیری زندگی شییر و کارور، پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه سلامت عمومی گلدنبرگ استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون به روش گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین خوش بینی و شادکامی پیشبینی کنندههای معناداری برای سلامت روان هستند و روی هم رفته 25/6 از واریانس این متغیر را تبیین می کنند و تنها شادکامی پیشبینی کنندهی معناداری برای امید به زندگی است و 13/1 از واریانس متغیر امید به زندگی را در دانشجویان تببین می کند. سطح معنی داری در این پژوهش P˂0/05 می باشد.

کلیدواژه ها:

خوش بینی ، شادکامی ، سلامت روان