بررسی روانگرایی در ماسه حاوی ریزدانه خمیری با استفاده از آزمایش سه محوری مونوتونیک

هدف از این مطالعه، بررسی اثر PI و درصد رس روی پتانسیل روانگرایی ماسه حاوی ریزدانه می باشد. بدین منظور، یک سری آزمایشهای سه محوری مونوتونیک زهکشی نشده فشاری، روی ماسه استاندارد 161 با درصد ریزدانه از 0 تا 30 درصد انجام شد. از دو نوع رس با پلاستیسیته مختلف برای بررسی اثر شاخص خمیری روی رفتار زهکشی نشده و روانگرایی ماسه رسدار استفاده شد. نمونه ها در دو وزن مخصوص خشک 1.45 و 1.5 کیلوگرم بر سانتیمتر مکعب ساخته شده و از دو فشار تحکیمی 100 و 400 کیلوپاسکال برای تحکیم نمونه ها استفاده شد. برای ساخت نمونه ها از روش تراکم مرطوب استفاده شد. با تحلیل نتایج، تاثیر درصد رس و پلاستیسیته روی رفتار زهکشی نشده و روانگرایی مورد ارزیابی قرار گرفت. مشاهده شد که با افزایش اندک درصد رس، نمونه فقط رفتار انقباضی داشته و هیچ تمایلی به رفتار اتساعی از خود نشان نمی دهد در حالی که در ماسه تمیز و ماسه با ریزدانه بالا نمونه بعد از رفتار انقباضی اولیه رفتار اتساعی از خود نشان می دهد. همچنین مشاهده شد که خط حالت بحرانی در فضای e-pי با افزایش درصد رس به سمت پایین حرکت می کند. با افزایش درصد رس به سمت پایین حرکت می کند.

کلیدواژه ها:

روانگرایی ، ناپایداری ، ریزدانه خمیری ، آزمایش سه محوری ، تراکم مرطوب