بازگشت هویت به هنر و معماری اسلامی ، معرفی و توجه به هندسه ی بدیل (منفی) و نور (هندسه ی مثبت) و رسیدن به وحدت در کثرت با نمونهی موردی در مسجد

جهان بینی ما مسلمانان را توحیدی می خوانند اما متاسفانه از حقیقت معنایی و چیستی آن می دانیم . لفظی که مقامعظیم اش را درک نمی کنیم و توجهی به رابطه ی حقیقت محتوایی خداگونه ی جوهره ی وجودیمان نداریم و تنها لقلقه ایمشتری پسند بر زبان های گنگ مان شده است . از معماری اسلامی دم می زنیم و تفاوت یا یکی بودن آن را با معماریتوحیدی جاری در جز و کل هستی نمی دانیم . راستی معماری توحیدی و معماری توحیدی جهانی هم داریم پاسخاین مقاله آری است و داریم و معماری توحیدی جهانی همان معماری اسلامی مطلوب ماست و یعنی : معماری واردشدن در حریم یگانه و مطلع وجود و بدانیم که مطلع وجود یعنی الله (خداوندگار اسلام). در این مقاله به بازبینیریشه های آسمانی در قرآن کریم ، هویت و وحدت در وحوت و همچنین به ساختار وحدت در عین کثرت معماری اسلامی ومصادیق آن در مسجد پرداخته شده است.می خواهیم بگوییم برای خداگونه بودن عمل نمودن در آفرینش آثار، در گستره ی این هستی باید به حقیقت امر، باید عالم بود تا بتوان عادل بود و باید عادل بود تا خالق و برای خالق بودن تنها باید عدم بدیل موضوع آفرینش یعنینیاز را معلوم داشت و به عبارتی آن را در قالب نیازی حقیقی و به عبارتی کاملا دقیق و حساب شده ، تعریف و تبیین نمود وبرای آن هر جز نیاز از آن نیاز کلی ، باید به همه ی جوانب آن و عوامل مرتبط با آن و با هندسه آن حقیقتا با اندیشه ای صافو زلال خود را مقابل نور الله بر پا داشت . به طور خلاصه : مفهوم قرار دادن هر چیز در مکان بایسته و شایسته مربوطه رابا مفهوم عقل و خلق یا آفرینش یکی است و هر سه این مفاهیم را سه تجلی گونه گون از نور خدا .

کلیدواژه ها:

هویت ، نور ، هستی ، وحدت ، کثرت ، عدم بدیل (هندسه ی منفی)