نقش پیاده راه در تعاملات فرهنگی- اجتماعی شهروندان (مطالعه موردی: پیاده راه فرهنگی شهر رشت)

در جامعه ای که در حال گذار از زندگی کهن خود است، متاسفانه، تمام نمودهای زندگی شهری صبغه ای کالایی به خود گرفته و ذهنیت انساسن از تجربه اصیل و واقعی مکان های شهری، به محل انتزاع و جذابیت های کاذب تبدیل شده و انسان در فضای مجازی گم شده است. نتیجه این امر، قطع رابطه طبیعی انسان با شهر است. فضاهای شهری پیاده پاسخی برای نیاز عالی انسان در شهر است. بازتعریف نواحی وفضاهای شهری پیاده و ایجاد کیفیت در آنها امکانی است برای پرکردن خلاء ناشی از مناسبات به اصطلاح مدرن که البته ملزم به برنامه ریزی نیز است؛ از یک سو نواحی شهری، جاذبه های تاریخی، فرهنگی، طبیعی و اجتماعی بسیاری دارند که می تواند آنها را به عنوان مقصد گردشگری و خاطره تعریف کند و از سوی دیگر دیدار دوستان، خرید، تفریج، بازدید از میراث فرهنگی و طبیعی و سفرهای روزانه، انگیزه های گوناگونی است که می تواند با انطابق این دو بعد بر هم، یکی از زمینه های توسعه پایدار شهری را فراهم کرد. روش تحقیق در پایان نامه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی میباشد و بخش عمده داده های استفاده شده از طریق مشاهدات میدانی، مطالعات کتابخانه ای جمع آوری شده است. توسعه فضاهای پیاده وانسان مدار شهری از جنبه های فنی متعددی قابل تبیین است ولی آنچه مدنظر است برنامه ریزی شهری و نقش های ادراکی- اجتماعی- فرهنگی- اقتصادی- فراغنی، زیست محیطی و تاثیر آن بر شبکه های حمل و نقل درون شهری است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، حمل و نقل ، پیاده راه ، رشت