پدیده گسست در منظر شهری و پیامد های اکولوژیکی و هویتی آن (نمونه موردی: رود کارون شهر اهواز)

طبیعت به عنوان بستر شکل گیری شهرها, در شهرسازی دوران مدرن به کل نادیده گرفته شد و بحران هایاکولوژیکی را با توجه به محدودیت منابع و ذخایر حیاتی و ظرفیت های محیط زیستی به دنبال داشت. در دهه هایاخیر تیوری های مربوط به اکولوژی منظر درهای تازه ای را به روی برنامه ریزی طراحی منظر در مسیر ایجاد هارمونیشهر با محیط زیست گشوده است، مفهوم گسست منظر نیز از دستاوردهای این مبحث بوده و در ارتباط با غلبه انساندر محیط های طبیعی و تکه تکه شدن تدریجی آن به دنبا توسعه محیط مصنوع انسانی نمود می یابد. این مقاله بر آناست که با برررسی پدیده گسست در منظر شهری با رویکردی کل نگر تاثیرات و نتایج این پدیده را از نظر کالبدی (اکولوژی منظر) و از نظر ذهنی که تاثیر در ادراک منظر در مخاطب را ناشی می شود بررسی نماید. در مطالعه حاضر بهمورد پژوهی رودخانه ی کارون در شهر اهواز پرداخته شده است و تغییرات ایجاد شده ناشی از مداخلات انسانی در بر همخوردن پیوست اکولوژیکی این رودخانه و به دنبال آن از دست رفتن حیات و زندگی تدریجی این رودخانه بررسی شدهاست و در نتیجه با راهبردی کیفی در رویکردی استنتاجی مجموعه ای از راهبرد ها و پیشنهادات در راستای احیاءاکولوژی منظر رودخانه کارون در محدوده شهر اهواز در جهت ایجاد و تقویت فعالیت های اجتماعی و قوام گردشگریشهری و تداوم جریان خاطرات پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

گسست منظر ، اکولوژی ، محیط زیست ، ادراک منظر ، رویکرد کل نگر