بررسی مفاهیم و کیفیت های فضایی- کالبدی ورودی محلات فرهنگی تاریخی واقع در بافت فرسوده (نمونه موردی محله حسینیه زنجان)

ورودی هر محله نخستین نقطه مواجهه وارد شونده با محله و مهم ترین حلقه ارتباطی افراد با فضاست. هر ورودی میتواند از دو منظر عینی و ذهنی برای افراد تعریف گردد و همیشه این مولفه های عینی (جداره، کفسازی و...) است که بردیگر مولفه ها پیشی گرفته ودر نظرافراد بررسی می گردد و می تواند حس آنان را نسبت به فضا تعریف کند. بنابراینتوقعی که از منظر ورودی یک فضای شهری می رود اینکه در میزان پاسخ دهندگی به افراد توانمند باشد و توانمندی آنزمانی است که فرد با اشتیاق به سمت آن می آید وحس رفتن از دنیایی به دنیای دیگر در او ایجاد می شود و تعاملمورد انتظار با فضا را برقرار می کند . بنابراین می توان عنوان نمود که ایجاد تغییرات کیفی و کمی در مولفه های عینی وتقویت مولفه های ذهنی در ارتقای سطح کیفیات فضایی یک ورودی موثر می باشد . متاسفانه امروزه فضای ورودیبسیاری از محله های شهرها با افت شدید کیفیت کالبدی و کارکردی مواجه هستند و به جای آن که ویترینی براینمایش فرهنگ محله باشند، سبب آسیب جدی بر سیما و هویت محله شده اند در این میان محلاتی که در بافت هایفرسوده واقع شده اند بیش از سایر بخش ها نیازمند توجه و برنامه ریزی منسجم می باشند. در پژوهش حاضر محدودهمحله تاریخی حسینیه زنجان واقع در بافت مرکزی و فرسوده این شهر، از جمله فضاهای شهری که نیازمند حضور موثر وبیشتر افراد می باشد به عنوان نمونه موردی ، مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف اصلی این پژوهش بررسی ورودیمحله حسینیه زنجان می باشدکه با رویکرد تحلیل وضعیت کیفیت های فضایی، خاصه کیفیت های کالبدی ورودی در پیارایه رهیافتی جهت ارتقاء میزان رضایمندی ساکنین وبهبود وضعیت کیفی فضا بوده است و براساس نتایج پژوهش به نظرمی رسد می توان با بهبود برخی مولفه های فضایی مانند :کف و جداره (کالبدی)، تنوع فرم ، تقویت فضای سبز و ارتقاءبرخی مولفه های ذهنی مانند : علاقه مندی ، خاطره انگیزی و ... دراحیاء ورودی محلات تاریخی و مذهبی موثر واقع شد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، ورودی محلات ، کیفیت فضایی کالبدی ورودی ، محله حسینیه زنجان