مدیریت پسماندشهری

فعالیت های روزمره انسان مواد زایدی را بوجود می آورد که اغلب بدلیل بی فایده قلمداد شدن دورریخته می شوند. بیشتر این پسماندها جامد بوده و کلمه بی فایده بودن آنها را بدنبال دارد. در حالیکه بسیاری از این پسماندها می توانند درباره مورد استفاده قرار گرفته و یا به عنوان منبعی برای تولید صنعتی یا تولید انرژی تبدیل شوند. یکی از مسایل و مشکلات زیست محیطی در ایران موضوع پسماندها و نحوه مدیریت آنها می باشد که با افزایش روزافزون جمعیت و رشد شهرنشینی در کشور، فرهنگ نادرست مصرف و اجتناب ناپذیر بودن تولید زباله منجر به آن شده که روزانه حجم بالایی از زباله در شهرها تولید گردد که بدلیل فساد پذیربودن آن علاوه بر ایجاد بوی نامطبوع در محیط و ایجاد مناظر نازیبا، منجر به تولید مقدار فراوان گازهای گلخانه ای بویژه متان می گردد که به تبع آن با گسترش واحدهای صنعتی خدماتی و کشاورزی این معضل پیچیده تر می گردد. قانون مدیریت پسماند در ایران به عنوان یک گام اساسی در جلو، در جهت پیشرفت و بهبود مدیریت پسماند به شمار می رود. حال بر اساس تجربه های موجود در کشور، عدم هماهنگی ارگان های مسیول و فقدان استراتژی منسجم در مدیریت پسماندها از تولید تا دفع از یک سو و یا نبود استانداردهای ویژه جهت تولید کود کمپوست، بازیافت و پسماندهای خطرناک و مراکز بهداشتی درمانی از سوی دیگر، از جمله چالش هایی است که بایستی در استراتژی مدیریت پسماندها در کشور مدرنظر قرار گیرد و مدیریت پسماند جامعه می بایست، به شیوه ای که بهداشت عمومی و ملاحظات زیست محیطی و مطالبات مردم را برای استفاده مجدد و بازیافت برآورده می نماید این مدیریت را سامان بدهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، پسماند ، تولید زباله ، تولید انرژی ، استراتژی منسجم