طراحی شهری با رویکرد ارتقاءکیفی سیما و منظر شهری

چهره شهر، زبان شهر است. شهر یا کاشانه بیانگر بافت سکونت با کلیه جنبه های روانی، فرهنگی و فیزیکی آن است (نوربرگ، شولتس، 1353، 58-57). سیمای شهر بیانگر هویت و ارزش های ماندگاری است که با خود آیین و رسوم، شرایط اقلیمی، بن مایه های فرهنگی، تاثیر و تاثرات اجتماعی- روانشناختی و در اصل شناسنامه شهر را به همراه دارد. سیما و منظر تاریخی ما، سیما و منظری با هویت است که در محتوا و درون هریک از عناصر سیما و منظر شهر نهفته و در ساختار بنا در اوج زیبایی تجسم و تبلور کالبدی یافته است و آنها را در سیما و منظر شهری شاخص نموده و خوانایی را برای شهر به ارمغان آورده است. زیبایی که برای هر انسانی قابل درک و تحسین است. حتی برای یک جهانگردی که زمینه فکری، ذهنی، تاریخی و فرهنگی متفاوتی از این شهر دارد و از طریق ارتباط بصری، احساس طراوت، شگفتی و شادابی می کند. آن را به سادگی ادراک می نمایند در ذهن خود به تصویر می کشد و برای دیگران توصیف می کند.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، منظر ، سیما ، کیفیت