مهدی نباتی - کارشناس ارشد معماری، هنر آموز و مدرس دانشگاهآزاد اسلامی – واحد پردیس
فرهاد رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مهدی شهر

فضاهای عمومی می توانند با توجه به نگرش های مختلف در هر منطقه و محله تطبیق پیدا کند. در این بین فضای جمعی به طور خاص باعثایجاد نشاط و سلامت روحی، روانی و فکری در جامعه می شود. در شهرهای کوچک که رو به مدرن گرایی دارند فضای جمعی حاشیه گذرهااز بافت اجتماعی که منوط به شرایط بومی هر منطقه بوده و کاملا از ساختار فرهنگی محیط تبعیت می کند، دور مانده است. بواسطه حافظهجمعی و برآوردن نیاز گروههای تاثیرپذیر، این فضای پویا نوعی احساس تعلق را ایجاد می کند که می تواند در قالب شایستگی محیطی بیانشود. خیابان و پیاده رو نقش کالبدی در ایجاد و سازماندهی فضاهای جمعی دارند و می توانند کیفتی مطلوب در جهت تحقق و شکل پذیریاین فضا ارایه دهند. هدف در این مقاله، بیان ضرورت طراحی، تدوین و برنامه ریزی توسعه این فضاها و ماندگاری آنها در محلات و مناطقمختلف با تبعیت از الگوهای رفتاری و شرایط فرهنگی محیط است.

فضای عمومی: فضای جمعی، شایستگی محیط، حافظه و خاطره جمعی، پیاده راه