بررسی عوامل محیطی موثر در طراحی کلینیک های دندانپزشکی با تاکید بر ارتقاء سلامت روان در فرایند درمان

کلینیک دندانپزشکی مکانی است که همه افراد برای یک بار هم که شده تجربه حضور در آن را خواهند داشت. تصور غالب موجود از کلینیک دندانپزشکی محیطی ترسناک و پر از تنش و استرس می باشد، نتیجه این نگرش به وجود کلینیک هایی بدون توجه به طراحی معمارانه و صرفا فضایی برای درمان بدون در نظر گرفتن فاکتورهای طراحی بر می گردد. در شرایط فعلی کلینیک های دندانپزشکی مکانی فاقد هویت معماری محسوب شده و به رفع کامل نیازهای روانی، احساسی، عاطفی و درمانی بیماران نمی پردازد. در مقاله حاضر به بررسی نقش دانش و هنر معماری در ارتقاء سلامت روان و بهبود فرایند درمان و نقش عناصر تشکیل دهنده محیط مطبوع (که موافق طبع فطرت انسانی است) پرداخته شده است. هدف از این پژوهش بازنگری تدثیر فضای معماری بر سلامت روان و رفتار و طراحی بهینه فضاهای داخلی معماری و فضاهای محوطه در راستای اهداف تقلیل استرس، افزایش اعتماد، ارتقاء سلامت روان و بهبود رفتار بیماران است. برای دستیابی به اهداف مذکور با روش میدانی به گردآوری داده ها با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی راهکار هایی خاص برای طراحی کلینیک دندانپزشکی ارایه شده است که سبب ایجاد محیطی مطبوع در فرایند درمان می گردد. از نتایج حاصل از این پژوهش به نظر می رسد معماری محیط، منظر و مبلمان فضا (رنگ، نور، بافت) می توانند تاثیر مستقیم در بهبود فرایند درمان داشته باشند.

کلیدواژه ها:

معماری و سلامت روان ، روان شناسی محیط ، کلینیک دندانپزشکی ، نیازهای بیماران