کاوان مینویی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
محمد آزاداحمدی - مدرس دانشگاه و عضو هیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی سنندج

معماری بومی را می توان متقابل معماری رسمی که با عناصر سبکی طراحی که به صورت غیر اتفاقی برای اهداف زیبایی شناسانهکنار هم قرار گرفته که فراتر از نیاز های ضروری ساختمان هستند ، دانست. اثر هنری که خود،از الگوهای اصیل گذشته بهرهمی برد. که امروزه در معماری ایرانی برای ساختن معماری به اصطلاح با هویت بسیار به کار می رود و ما ان را شیوه ی تکرار الگوهایگذشته می نامیم. نمودهای هویت در معماری را می توان به صورت زیر مرتبط با ابعاد هویت ملی دانست.تکرار الگوهای گذشته میتواند نمودی از بعد میراث فرهنگی ملی،اسطوره های ملی و حتی نماد های ملی باشد،استفاده از نمادها را می توان مرتبط با بعدارزش های ملی،بعد اسطوره هاو نمادهای ملی و در نهایت بعد دینی و باورهای مذبی دانست. خصوصیات فرهنگی هر عصری را میتوان در معماری آن شناخت، زیرا وقتی معماری تحت تاثیر شرایط متفاوت یک دوره بوجود آید مثل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی وفرهنگی و ... به محض به وجود آمدن می تواند مستقل و زنده شناخته شود و صفاتی مخصوص را به خود بگیرد.

مریوان، معماری بومی، فرهنگ. هویت