بررسی مولفه های معماری سبز در ساختمان های مسکونی (با بهره گیری از کشاورزی شهری)

بشر از ابتدای زندگی خود در کره خاکی برای رفع نیاز به سرپناه در حال ساختن خانه بوده است. و همچنین پیشرفت روزافزوده تکنولوژی و رشد شهری، عمدتا شهرها را دچار کمبود فضای فیزیکی کرده است. در این بین برای رفع کمبود فضای سبز، طراحان معماری و شهرساز و مهندسان کشاورزی برای ارتقاء کیفی و کمی محیط های انسانی به ارایه خدماتی جدید در ساخت فضاهای تعاملی و زندگی جمعی و ایده تبدیل فضاهایی همچون پشت بام و دیوارهای عمودی به مکانی برای رشد و توسعه فضای سبز گرایش پیدا کردند. بنابر مبانی اولیه مطالعه شده این سوال به وجود می آید که راهکارهای طراحی فضاهای مسکونی در ادغام با کشاورزی شهری چه خواهد بود و پاسخ به آن ما را به سمت شناخت کشاورزی شهری و مبدل ساختن آنها در فضاهای مسکونی برای داشتن فضاهای مزارع شهری خواهد برد. پژوهش حاضر تاکید بر تعاملات اجتماعی بین ساکنین فضاهای مسکونی با استفاده از مزارع شهری در تلفیق با این مکان ها است، در نتیجه هدف تحقیق کمک به ارتقاء پایداری اجتماعی و تعاملات همسایگی و اجتماعی برای برقراری امنیت و ایجاد حس تعلق می باشد. این پزوهش به روش توصیفی- تحلیلی می باشد، که با بهره گیری از منابع موجود به بررسی اهمیت و ضرورت موضوع حاضر می پردازد و در نتیجه تحقق فضاهای ارگانیک در فضاهای عمودی شهر (آپارتمان های امروزی) و ارایه مزارع شهری در شهرهای امروزی جزء نیازهای اکولوژی شهر و ماندگار ماندن کالبد شهری برای بقای انسان در محیط خواهد بود.

کلیدواژه ها:

کشاورزی شهری ، معماری سبز ، پایداری اجتماعی ، مزارع شهری