نقوش ایوان به عنوان یک کهن الگو از گذشته تا کنون

نقش قدسی ایوان و تاثیر آرکی تایپی آن با شکوه و تزییناتی که به آن می دادند در معماری ایران بارز است. بر اساسمستندات تاریخی به ایوان در معماری ایران توجهی خاص می شده است، بازخوانی ایوان به عنوان فضای ارتباطی بین داخل وخارج در معماری و نقش آن بعنوان فضایی نیمه باز از نظر فرمی، مفهومی و عملکردی که نه به فضای داخلی تعلق دارد نه بهفضای خارجی و به اهمیت و ارزش ارتباط تاکید دارد، موضوع اصلی این پژوهش می باشد. لذا در این رهگذر مقاله حاضر ابتدابه شناخت ریشه های این فضا به لحاظ معنایی توجه دارد و سپس بعد از بررسی تاریخچه پیدایش ایوان و اثبات کهن الگوبودن این عنصر معماری به بررسی نقش اقلیمی، فرهنگی و اجتماعی آن می پردازیم و در آخر به بررسی تغییرات ایوان ازگذشته تا کنون و تغییر آن در برج باغ های امروزی و تغییر جایگاه طبیعت از مقابل به داخل ایوان می پردازد. تا با در نظرداشتن چشم انداز هویتی، مفهومی و عملکردی ایوان در ایران با شناخت این کارکردها از مزایای آن در معماری امروز بهره مند شویم.

کلیدواژه ها:

ایوان ، کهن الگو (آرکی تایپی) ، عملکرد ، کالبد ، فرم ، فضا ، اقلیم