بررسی نمونه های موردی در طراحی محیط ها و فضاهای کودکانه

کودکان نیروهای بالقوهای هستند که برای تداوم و انتقال ارزشها به نسلهای آینده باید مورد توجه قرار گیرند. یادگیری بر تجربهاستوار است و برای کودک مهمترین ابزار کسب تجربه، بازی می باشد و از طرفی دیگر اهمیت محیط در کسب تجربه و یادگیری بهتررا نمی توان نادیده گرفت. بر اساس مطالعه حاضر فرض بر این است که توجه به فضاهای بازی کودکان تاثیر بسزایی در شکل گیریشخصیت آنها در بزرگسالی داشته باشد اما مساله اینجاست که چگونه می توان با درنظر گرفتن ویژگی های کودکان، فضاهای بازیبا کیفیت بالا برای آنها طراحی کرد. براساس این پژوهش سعی ما براین است که کیفیت هایی را در فضای معماری بدست آوریم کهجزییات و عناصر موجود در آن فضاها عاملی برای تحریک کودک در جهت یادگیری بهتر از طریق بازی (که عمده یادگیری کودکازآن است) باشد. ضرورت پرداختن به این تحقیق در این که با پیشرفت تکنولوژی و همه گیر شدن بازی های رایانه ای پرداختن بهبازی های گروهی و بازی هایی که احتیاج به استفاده از اندام فیزیکی بدن دارد بسیار کم شده است. با توجه به نقش بازی در آموزشو تربیت کودکان، در پژوهش حاضر نقش بازی را در آموزش کودکان به 2 روش توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار داده ایم و نوعروش تحقیق ما به صورت کیفی می باشد. نتیجه این پژوهش نشان می دهد فضای بازی کودک باید دارای شاخص های امنیت،جذابیت، آزادی بازی و فضایی باشد که نظیر ابزاری در تقویت کیفیت معنادار آموزشی موثر عمل کند.

کلیدواژه ها:

آموزش کودک ، بازی کودک ، فضاهای کودکانه ، کسب تجربه