ارزیابی موقعیت مکانی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

مکان یابی بهینه مراکز خدماتی به خصوص کاربری های آموزشی مسیله ای است که اغلب اوقات برنامه ریزانشهری با آن سروکار دارند و هدف ارایه عملکرد بهینه کاربری در سطح شهر و رضایت استفاده کنندگان در تمامی ابعادمی باشد. فرایند ارزیابی مکان گزینی نیز یکی از ابزارهای موثر در برنامه ریزی شهری بوده و برای طراحی و تصمیمگیری هایی در راستای عملکرد بهینه کاربری، راهنمایی عملی است. این پژوهش نیز در راستای ارزیابی موقعیت مکانیدانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ابتدا به استخراج معیارهای مکان گزینی کاربری آموزشی براساس روش فهرست معیار و سپس امتیاز دهی به این معیارها از طریق نظر کاربران و پرسشنامه های تهیه شده براساس طیف لیکرت پرداخته است. پس از تبدیل داده های کیفی به کمی و تجزیه و تحلیل پرسشنامه ها طبق اصول،نتایج حاصله حاکی از این است که مولفه مطلوبیت با کسب 37.72 از 40 امتیاز و مولفه ظرفیت با کسب 4 از 5 امتیاز دربازه ارزشگذاری قوی قرار گرفته و دو مولفه سازگاری با کسب 8.98 از 13 امتیاز، وابستگی نیز با کسب 8.99 از 17امتیاز به ترتیب در بازه ارزشگذاری متوسط و ضعیف قرار گرفته اند. بنابراین در بخش انتهایی پژوهش به کمک نتایجحاصله از پرسشنامه و نیز مشاهده و تجربه مستقیم فضا، با هدف شناسایی مسایل و مشکلات مکان گزینی دانشکده بهتدوین جدول سوات (swot) پرداخته شده، سپس راهکارهایی از قبیل تغییر کاربری فعالیت های خرد تجاری به فعالیتهای سازگار با دانشگاه، پیش بینی پارکینگ های دانشجویی، برنامه ریزی شهری و ترافیکی برای معابر مجاور و نیزمدیریت تعداد مراجعه کنندگان به دانشگاه و ... در راستای بهبود مولفه های ضعیف و متوسط (مولفه وابستگی و مولفهسازگاری) و تقویت هرچه بیشتر مولفه های قوی (مطلوبیت و ظرفیت) پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

مکان گزینی ، ارزیابی ، کاربری آموزش عالی ، معیارهای مکان یابی