سیده صدیقه قرشی - کارشناس ارشد معماری از دانشگاه گیلان

با مدرن شدن زندگی شهری خصوصا در شهرهای در حال توسعه و مهاجرپذیر، محلات از هویت قدیمی خود خارج شدهاند، مفهوم هم محله ای بودن و ارتباط بین افراد ساکن یک منطقه کم رنگ شده است. نتیجتا تعاملات اجتماعی بینساکنین محلات کاهش یافته است. باوجود راهکارهایی نظیر طراحی سرای محله به عنوان یک فضای جمعی، این فضا ازکارایی قابل انتظار برخوردار نیست. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی با هدف استخراج ویژگی هایی که می تواندفضاهای جمعی محله ها را موفق تر از پیش سازد در گام نخست به بررسی اهمیت و جایگاه محله ها پرداخته است، درگام بعد به بررسی نظریه های مرتبط با تقویت تعاملات اجتماعی پرداخته و در گام سوم به بررسی فاکتورهای اساسی درشکل گیری و افزایش تعاملات پرداخته است. پس از بررسی های انجام شده و با نظر به نقاط مشترک انها، نیاز به وجودکیفیاتی نظیر تطبیق میان فعالیت و الگوی جاری رفتار، افزایش حس تعلق و وابستگی به محیط، تامین احساس امنیت وآرامش، تامین نیازهای زیبایی شناختی، فراهم آوردن الزامات مربوط به رفتار قلمروپایی، برای این مهم اساسی تلقی می کند.

محله، تعاملات اجتماعی، روابط اجتماعی، حس تعلق، رفتار قلمروپایی