جستاری در الزامات کالبدی محیط مسکونی در جهت بهبود کیفیت زندگی سالمندان

پژوهش های صورت گرفته در حوزه جمعیت شناسی و آمار از مدت ها پیش زنگ خطر پیری را به صدا درآورده اند. این آمار،حاکی از بالا رفتن میانگین سنی جامعه در اکثر کشورهای جهان از جمله ایران می باشد. با توجه به نیازها و محدودیت هایشناخته شده از انسان در دوران سالخوردگی، مقوله مسکن از اهمیت به سزایی برخوردار می باشد. در کشور های پیشرفته، از سالها پیش از پیر شدن جامعه، برای مسکن ویژه سالمندان (خانه های بازنشستگی)، برنامه ریزی و مطالعه و ساخت صورت گرفتهاست. در پژوهش پیشرو تلاش شده تا با مطالعه و بررسی جوامع پیشرو در این زمینه و همچنین آسیب شناسی جامعه رو به پیریایران در محدوده جغرافیایی استان گیلان ، به بررسی معضلات پرداخته و در نتیجه با ارایه راه حلی از جنس طراحی قسمتی ازاین مشکلات را بر طرف کند. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی در بستری پیمایشی انجام گرفته است. اطلاعات مقدماتی بر اساس مطالعات کتابخانه ای جمع آوری شده و در کنار آن اطلاعات پیمایشی به وسیله مصاحبه به دست آمده است. با توجه بهاطلاعات به دست آمده از مصاحبه، اولویت های طراحی مشخص و استخراج شده است. محدودیت های جسمی مخاطبین،بیشترین تاثیر را در طراحی پلان و طراحی داخلی ایجاد می کند. با این حال، برای برطرف نمودن انزوا و افسردگی شایع در اینقشر می توان با ایجاد تنوع فضایی مناسب، این مشکل را بهبود بخشید. حفط ارزش های هویتی، استقلال فردی، تعاملات گروهی،بهره گیری از نماد ها و نشانه های بومی، نقش پر رنگ فضای سبز و تعامل با آن در طول روز و توجه به ویژگی های اقلیمی بستراز دیگر عوامل تاثیر گذار در شکل گیری مسکن برای این قشر می باشند.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، خانه های بازنشستگی ، محدودیت جسمی ، طراحی معماری