بررسی بادبند میراگر بر اساس انعطاف پذیری برای دیوارهای ساختمانی میان تهی

این تحقیق یک نوع بادبند از نوع میراگر جدید طراحی شده برای مقاومت در برابر زلزله ساختمان ها را پیشنهاد میکند. این نوع میراگر شامل یک مجموعه ی تو در تو (tube-in-tube) از دو بخش سازه ای تو خالی است که به طورمتداول موجود می باشد. بخش توخالی بیرونی میراگر(TTD) دارای یک مجموعه ای از قطعات باریک ایجاد شده بهوسیله برش مجموعه ای از سوراخ ها در سر تا سر دیوار می باشد و به بخش تو خالی درونی به روشی جوش زده می شودکه وقتی که میراگر بادبند مانند در معرض جابجایی های ناشی از نیرو در جهت محور آن قرار می گیرد، قطعات انرژی رااز طریق انعطاف پذیری برشی/ خم شونده، تلف می کند. در مقایسه با دیگر انواع بادبندهای میراگرمانند موجود مانندبادبند محبوب با کمانش محدود، (TTD) دارای مزایای ساده تر بودن و بنابراین هزینه ی کمتر است و بخش انعطافپذیر میراگر را می توان به سادگی بعد از زمین لرزه بازرسی کرد. توان میراگر پیشنهاد شده از لحاظ تجربی به وسیله یکمجموعه اولیه از چهار آزمایش چرخه ای ارزیابی شد و با توان ورقه های فولادی متداول دارای منفذ در یک مجموعهدیگر پنج آزمایشی مقایسه گردید. نتایج تجربی نشان می دهد که میراگر دارای ویژگی های هیسترزیس بسیار ثابت وقابلیت پراکندگی انرژی عالی است که هر دو ویژگی شبیه به ورقه های فولادی متداول دارای منافذ است که اکنون برایکاربردهای لرزه ای مورد استفاده قرار می گیرند. بر پایه ی نتایج آزمایش، مدل هیسترزیس و روش پیش بینی قابلیتاتلاف نهایی انرژی و ناتوانی میراگر جدید پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

پراکندگی انرژی ، میراگر هیسترزیس ، میراگر فلزی ، کنترل غیر فعال ، سازه ی مقاوم در برابر زلزله