بررسی میزان شاخص های پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی ( نمونه موردی شهر دهدشت)

شکل گیری مجتمع های مسکونی را می توان یکی از مهمترین تحولات در فرایند اسکان بشر در شهرها دانست که به ساختار اکثر مسکن شهری دردوران معاصر تبدیل شده است. توسعه ی پایدار به عنوان پارادایم مطرح در دهه های اخیر بخصوص در شهرسازی توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است؛ از این رو محققان در پی دستیابی به شرایطی هستند تا امکان بسترسازی توسعه ی پایدار انسانی و بهبود رفاه اجتماعی شهروندی فراهم گردد. این مطالعه با هدف بررسی شاخص های پایداری در مجتمع های مسکونی شهر دهدشت که شامل دو مجتمع شاهد و مسکن مهر می باشند صورت گرفته است. این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده که بوسیله پرسشنامه صورت گرفته و تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS23 و آزمون های آماری موچلی و مانوا صورت گرفته است. نتایج این پژوهش نشان داد که در سطح P<0.05 بین مجتمع های مسکونی مسکن مهر و شاهد از نظر شاخص های پایداری تفاوت معناداری وجود داشته است بطوریکه در مسکن مهر میانگین شاخص های پایداری 5 / 24 و در مجتمع مسکونی شاهد 5 / 37 بدست آمده است. همچنین تحلیل واریانس چند متغیره بین گروهی دو راهه در مورد چهار متغیر وابسته مشارکت و تعاملات اجتماعی ،کیفیت زندگی، نظم و امنیت و متغیرهای مستقل جنسیت، سن و جمعیت اعضای خانوار اجرا گردید که نتیجه حاصل از چهار آزمون اثر پیلایی، لاندای ویلکز، اثر هتیلینگ و بزرگترین ریشه روی نشان داد که متغیرهای وابسته بطور معنی داری از جنسیت، سن و جمعیت اعضای خانوار تاثیر می پذیرند و با بررسی متغیرهای تحقیق نتایج نشان داد در سطح p<0/05 رابطه معناداری وجود دارد. مقایسه های جداگانه نشان می دهد که بین نمونه آماری از لحاظ مشارکت و تعاملات اجتماعی ،کیفیت زندگی، نظم و امنیت و متغیرهای مستقل جنسیت ،سن و جمعیت اعضای خانوار تفاوت معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شاخص های پایداری ، مجتمع های مسکونی ، مسکن شهری و توسعه پایدار