حسین پهلوان - استادیار، دانشگاه صنعتی شاهرود گروه عمران سازه-زلزله
علی ناصری - دانشجوی دکترای عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
آرمین عین اللهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی پردیسان مازندران

در ساختمان های بتن آرمه روش های مختلفی برای مقاوم سازی وجود دارند که انتخاب هر یک از این روش ها بستگی به نوع ضعف سازه مورد نظر دارد. در این تحقیق احتمال خرابی ساختمان های بتن آرمه قاب خمشی 3 و 5 طبقه که دارای ضعف سازه ای ( مقاومت کم بتن و طول وصله ناکافی میلگردهای طولی ستون ها) می باشند را تخمین زدیم. سپس همان ساختمان ها را با روش ژاکت فلزی مقاوم سازی کردیم و احتمال خرابی آن ها را نیز تخمین زده و با حالت دارای ضعف مقایسه کرده ایم. این عمل با مدل سازی سازه به صورت سه بعدی در نرم افزار اوپنسیس و انجام تحلیل دینامیکی غیر خطی فزاینده و ترسیم منحنی های شکنندگی (در نرم افزار متلب) انجام گرفت. پس از مقایسه مقادیر میانه شکنندگی، نتایج نشان داد که در حالت خرابی کم، ساختمان های مقاوم سازی شده با ژاکت فلزی، بطور میانگین تقریبا حدود 94/1 برابر PGA بیشتری نسبت به حالت قبل از مقاوم سازی نیاز دارند تا به مرز شکنندگی برسند و این نسبت برای حالت خرابی متوسط و زیاد به ترتیب 73/1 ، 15/ 1 می باشد.

مقاوم سازی، ژاکت فلزی، منحنی شکنندگی، زلزله