سمانه کودزری فراهانی - دانشجوی دکترا مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
سمانه بنده علی - دانشجوی دکترا مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
الهه گندمکارقالهری - دانشجوی دکترا مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
سیدتقی میری - استادیار مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک

یکی از انواع مهم آلودگی های محیط زیست، آلودگی خاک است. هرگونه تغییر در ویژگی های اجزای تشکیل دهنده خاک به طوری کهاستفاده از آن نا ممکن گردد آلودگی خاک نامیده می شود. برخی از آلاینده های خاک عبارتند از فلزات سنگین، مواد نفتی، آفت کش ها وآلاینده های صنعتی. در حال حاضر روشهای متنوعی برای کاهش آلودگی های آب و خاک وجود دارد که اکثر این روش ها، وقت گیرو پرهزینه بوده و در نهایت موجب آلودگی بخش دیگری از محیط زیست می گردند. گیاه پالایی روش جدیدی است که در سال هایاخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است، زیرا ضمن رفع آلودگی، کم هزینه و نسبتا سریع می باشد و اثرات جنبی آن سلامت محیطزیست را به خطر نمی اندازد. هدف از این تحقیق مروری بر روش گیاه پالایی و مکانیزم های این روش در کاهش آلودگی های خاک برایفلزات سنگین می باشد. نتایج کلی از تحقیقات مورد بررسی در این پژوهش را می توان به این صورت ارایه داد: گیاه یونجه قادر به تجمع وانتقال عنصر مس به بیومس اندام هوایی خود است، خردل، جو و کلزا به عنوان جاذب کادمیوم و کلزا به عنوان جاذب نیکل معرفی می -گردند. جعفری آفریقایی نیز توانایی جذب کادمیوم را دارد. اکالیپتوس می تواند برای آلاینده آرسنیک استفاده شود. برای سرب نیز ازگیاهان کلزا و خردل هندی استفاده شده است. در گیاه کلزا اندام جذب کننده گیاهچه و جوانه گیاه بوده است. برای جیوه گل مرواریدیمورد آزمایش قرار گرفته که نتایج نشان داده است این گیاه توانایی تجمع جیوه در ریشه، ساقه و برگ را دارد. همچنین تحقیق انجام شده برروی گیاه شبدر برسیم نشان دهنده توانایی گیاه به خصوص ریشه، در جذب فلزات سنگین کروم و آلومینیوم می باشد.

گیاه پالایی، تکنولوژی سبز، آلودگی خاک، آلاینده، فلزات سنگین