افسانه شریف زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران
سیداسماعیل هاشمی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
علیرضا حیدری - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران

هدف از این پژوهش مقایسه دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی بالا و پایین از نظر اجتناب از کمک طلبی و خودناتوان سازی دردانش آموزان دختر بود. جامعه آماری شامل 100 نفر دانش آموزان دختر (50 نفر پیشرفت تحصییلی بیالا و 50 نفر پیشرفتتحصیلی پایین) مقطع متوسطه دوره دوم مدرسه شاهد شهر اهواز در سال تحصیلی 1394 بود. جهیت جمیع آوری داده ها ازپرسشنامه کمک طلبی (ریان و پنتریچ) و پرسشنامه خودناتوان سازی (میدگلی و همکاران). جهت تجزیه تحلیل داده ها ازآمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیره مانوا و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج بیانگر این بود که بین دانش آموزان با درجه پیشرفت بالا و پایین در سطح 1 درصد اختلاف معنی دار از نظر دو معیار اجتناب از کمک طلبی و خودناتوان -سازی بود. به عبارتی دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی بالا با اتکاء به راهبردهای کمک طلبی به دنبال کسب شایستگیهستند ولی از خودناتوان سازی استفاده نمی کنند و برعکس دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی پایین از راهبردهای خودناتوانسازی تحصیلی بیشتر استفاده می کنند.

خودناتوانسازی،اجتناب از کمک طلبی، دانش آموزان، پیشرفت تحصیلی