اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر صمیمیت، سازگاری زناشویی و سلامت روانی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی برصمیمیت،سازگاری زناشویی وسلامت روانی زوجین مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهرکرمانشاهبود.روش این پژوهش،نیمه آزمایشی وازنوع پیش آزمون – پس آزمون باگروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهرکرمانشاه میباشد.نمونه موردنظربااستفاده ازروش نمونه گیری دردسترس 20زوج در دوگروه آزمایشی وگواه ( 10زوج گروه آزمایش و10زوج گروه گواه ) قرارگرفتند.ابزارهای مورداستفاده دراین پژوهش پرسشنامه صمیمیت واکروتامپسون (1983)،سازگاری زناشویی اولسون( 1989) و سلامت روانی گلدبرگ (1972) بود. نتایج پژوهش نشان دادند که آموزش مهارت های ارتباطی موجب افزایش صمیمیت،سازگاری زناشویی و بهبود سلامت روانی زوجین می شود.آموختن مهارتهای ارتباطی موثربه فردکمک میکندکه درک بهتری ازخودداشته باشدوبه نحوبهتری بادیگران سازش کند. همچنین درارتباطات شخصی وشغلی دارای اهمیت است این مهارت به فردکمک میکندتابتواندنظرها،عقاید،خواسته ها،نیازهاوهیجان های خودراابرازوبه هنگام نیازازدیگران درخواست کمک وراهنمایی نماید،مهارت تقاضای کمک وراهنمایی ازدیگران درمواقع ضروری ازعوامل مهم یک رابطه سالم است.

کلیدواژه ها:

مهارتهای ارتباطی ، صمیمیت ، سازگاری زناشویی ، سلامت روانی ، زوجین