ارزیابی فناوری های نوین ساخت با رویکرد مدیریت ریسک جهت صنعتی سازی ساختمان وبکارگیری آن در نوسازی بافت های فرسوده

رشد سریع جمعیت و افزایش تقاضا برای مسکن ، ضرورت استفاده از زمین های بافت فرسوده و بهره گیری از فناوری های نوین ساختمانیرا به منظور ارتقاء کیفیت ، افزایش سرعت و کاهش هزینه ها و اتلاف منابعجهت ایجاد تحول در شیوه های سنتی ساخت بیش از پیش مطرح ساخته است. همچنین افزایش تولید صنعتی ساختمان ها به منظور پاسخ به نیازهای کنونی و تامین ظرفیت برای نیازهای آینده یک ضرورت به شمار می رود که در این راستا ارتقاء سطح علمی و تخصصی جامعه مهندسی کشور و آشنایی با مصالح جدید ساختمانی امری اجتناب ناپذیر و ضروری است. در این مقاله ابتدا ویژگی های بافت فرسوده و ضرورت نوسازی آن بررسی می گردد و سپس به شناسایی سیستم های اجرایی مناسب از فن آوری های نوین ساخت جهت بکارگیری در صنعتی سازی ساختمان و نوسازی بافت های فرسوده پرداخته شده است و با استفاده از تکنیک FMEA) مدیریت ریسک) ، نقاط ضعف و نواقص سه نوع از پرکاربردترین فن آوری های نوین در ایران (-ICF Panels 3D-LSF (بررسی گردیده که با توجه به مزایای فناوری LSF و نیز بررسی RPN های حاصل از پرسشنامه این فناوری جهت بکارگیری در تولید انبوه ساختمان، صنعتی سازی و نوسازی بافت های فرسوده پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، نوسازی ، فناوری های نوین ساخت ، صنعتی سازی ساختمان ، تکنیک مدیریت ریسک 3DPanels فناوری ، ICF فناوری ، LSF فناوری ، FMEA