فرناز گنابادی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری پردیس بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد
جعفر طاهری - استادیار دانشکدهی معماری، شهرسازی و هنر اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد

این مقاله به بررسی نقش هوش در فرآیند برنامهریزی، مسالهکاوی و حل مساله میپردازد. هوش به عنوان عاملی درذهن که در کیفیت پردازش اطلاعات جمعآوریشده از محیط نقش دارد، در تواناییهای حل مسالهی معمار موثر است. براین اساس، مقالهی حاضر، به تحلیل و بررسی فرآیندهایی میپردازد که متاثر از هوش، هنگام حل یک مسالهی معماری در ذهن طراح صورت میگیرد. چارچوبی که برای تعریف حل مسالهی معماری به کار گرفته شدهاست، مرحلهی مهمبرنامهریزی معماریست که همارز با رمزگشایی کردن از مساله در مقیاسی کلان میباشد. هدف این است که ضمن معرفی مفهوم هوش، الگویی برای نمایش چگونگی استفاده از آن در حل مسایل معماری تدوین شود. نهایتا پس از توصیف و توضیح و نمایش نقش هوش در حل مساله توسط دیاگرامهای مرتبط، این نتیجه حاصل خواهد شد که تجربیات مستمر طراحی، در بالا بردن هوش مربوط به حل و تجزیه و تحلیل مسایل مشابه موثر خواهد بود.

هوش، معماری، برنامهریزی معماری، یادگیری