بکارگیری تکنیک های هوشمند جهت بهبود عملیات مسیریابی در شبکه های اقتضایی متحرک

شبکه های اقتضایی متحرک نوع خاصی از شبکه های بیسیم می باشند که شامل مجموعه ای از گره های متحرک توزیع شده اند که بدون پشتیبانی مدیریت مرکزی، یک شبکه موقت را می سازند و با همدیگر به طور بیسیم ارتباط دارند. در آنها هر گره متحرک هم به عنوان مسیریاب و هم ترمینال عمل میکند. این شبکه ها فاقد زیرساخت هستند و توپولوژی در آنها ثابت نیست. طبیعی ترین مزیت استفاده از این شبکه ها عدم نیاز به ساختار فیزیکی و امکان ایجاد تغییر در ساختار مجازی آنهاست. به دلیل عدم قطعیت ذاتی و خصوصیات شبکه های اقتضایی متحرک، از قبیل پویا بودن توپولوژی، فقدان زیرساخت ارتباطی ثابت و محدودیت انرژی، مسیله مسیریابی یکی از مشکلات آنها میباشد و یافتن یک مسیر بهینه، مسیله ای دشوار به حساب میآید؛ همچنین مسیله کشف و نگهداری مسیر از اهمیت خاصی برخوردار است. الگوریتمهای مسیریابی گوناگون و متعددی برای این شبکه ها ارایه شده است که هرکدام دارای ویژگی ها، معایب و مزایای خاصی میباشند. پروتکل های مسیریابی اصلی و مبنایی، کوتاهترین مسیر را بکار میگیرند، در حالیکه میتوان نشان داد کوتاهترین مسیر لزوما همیشه بهترین مسیر نیست. برای یافتن بهترین مسیر با توجه به معیارهای مورد نظر میتوان از روشهای مبتنی بر هوش مصنوعی بهره گرفت. در این پژوهش با ایجاد تغییراتی در پارامترهای ورودی و نحوه عملکرد پروتکل مورد نظر و به دنبال آن ارایه و تحلیل یک سیستم فازی با چهار ورودی: تعداد گرههای میانی مسیر، میانگین سرعت گره های میانی، تراکم مسیر و میانگین انرژی باقیمانده در گره های میانی، عملکرد یک روش مبتنی بر سیستم های هوشمند مورد بررسی قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

شبکه های اقتضایی ، مسیریابی ، سیستم فازی ، روش های هوش مصنوعی هوشمند